Historia zabiegów usuwania zaćmy

Historia zabiegów usuwania zaćmy sięga już starożytności. W Egipcie około 2000 lat p.n.e. lekarze stosowali metody chirurgicznego usuwania zaćmy. Opisy zabiegów można znaleźć w papirusach z tamtego okresu. W starożytnej Grecji i Rzymie również zajmowano się leczeniem zaćmy, ale zabiegi były bardzo bolesne i zwykle prowadziły do trwałych uszkodzeń oka. W średniowieczu leczenie zaćmy było uważane za bardzo ryzykowne i zwykle kojarzone z czarną magią. Wielu ludzi wierzyło, że zaćma była karą od Boga za grzechy, a leczenie jej było uważane za ingerencję w boską wolę.

W XVIII i XIX wieku lekarze zaczęli stosować nowe techniki chirurgiczne, które pozwoliły na bardziej skuteczne i bezpieczne usuwanie zaćmy. Jedną z najbardziej innowacyjnych technik było zewnątrztorebkowe usunięcie zaćmy opracowana przez francuskiego chirurga Jacques’a Daviela. Zabieg w jego wykonaniu polegał na całkowitej ekstrakcji soczewki przez szerokie cięcie rogówki przy pomocy stalowej szpatułki.

Zabieg fakoemulsyfikacji

W XX wieku nastąpił przełom w leczeniu zaćmy dzięki wprowadzeniu nowych technologii, takich jak fakoemulsyfikacja. Ta metoda polega na rozbiciu soczewki za pomocą ultradźwięków i jej usunięciu przez małe nacięcie w oku. Dzięki temu zabieg jest bezpieczniejszy i mniej inwazyjny, a pacjenci szybciej wracają do normalnego życia.

Obecnie zabiegi chirurgicznego usuwania zaćmy są bardzo popularne i wykonywane na całym świecie. Technologia i techniki chirurgiczne stały się bardziej zaawansowane, a w niektórych przypadkach, dzięki zaawansowanym sztucznym soczewkom, można przywrócić pacjentom pełnię widzenia i zlikwidować wadę wzroku. Historia zabiegów usuwania zaćmy przypomina nam, jak długo trwało badanie i leczenie tej choroby przez wieki, i jak wiele postępów zostało dokonanych w dziedzinie medycyny oczu.